نی یکی از معدود سازهای بادی ایرانی است که حتی پس از گذشت سال ها همچنان جایگاه ویژه ای در موسیقی ایرانی دارد. بسیاری از افرادی که عاشق صدای جادویی نی هستند از یادگیری نی استقبال خواهند کرد. منتظر مقالات جدید مجله Zonken در مورد ابزارهای سرب در آینده باشید.

ساختمان بامبو

نی هیفتبند یک لوله توخالی از گیاه نی است که دارای 5 سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت ساز است. نوازنده این سوراخ ها را با انگشت دوم و چهارم یک دست و اولی را با انگشت چهارم دست دیگر می پوشاند. این انگشت به راحتی انجام می شود. قسمت سخت به سوراخ ها می دمد و صدا از نی بیرون می آید.

روش های نی نواختن

برای نواختن نی هفت سیم دو راه وجود دارد: آموزش موسیقی ویولا

روش لب: در این روش چوب به صورت زاویه دار روی لب های بازیکن قرار می گیرد و هوای متحرک ایجاد می شود که در اثر برخورد با دهانه چوب صدا ایجاد می کند.

روش دندانپزشکی: در این روش نی بین دو دندان جلوی خواننده قرار می گیرد و هوای هوا به تیغه سر نی برخورد می کند و صدا تولید می کند. آموزش نی در کرج

نواختن نی به سبک دندان سابقه کوتاه تری نسبت به نی نواختن به سبک دهان دارد، اما امروزه رایج است. دو نوع صدا با روش دندانپزشکی تولید می شود که احتمالا یکی از دلایل محبوبیت این روش همین ویژگی است. شکل سر نی در نحوه تماس نی با دهان تاثیر خاصی در کیفیت صدا ندارد اما در نحوه دندانه زدن تا حدودی اهمیت دارد. با این حال، هر دو روش ویژگی های خاص خود را دارند و خود نوازنده تصمیم می گیرد که هنگام نواختن از کدام روش استفاده کند.

ریدنامسالدور

یادگیری بازی در هر سنی امکان پذیر است و نیازمند تلاش و تعهد هنرجو است. شاید عده ای فکر کنند که بهتر است اول به بچه ها درس هنر بدهند و بعد مثل نی شروع به خواندن کنند، اما برخی دیگر با این روند مخالف هستند. در بزرگسالان همانطور که گفتیم سن به هیچ وجه مانعی ندارد و تمرین فقط برای روان شدن روند یادگیری ضروری است.

نی نواختن سخت است

نواختن ساز نی کار سختی است و دانش آموزان پس از مدتی ناامید می شوند و تمرین را رها می کنند. به طور کلی این ساز در مقایسه با بسیاری از آلات موسیقی ایرانی (غیر بادی) که منابع و کلاس های آموزشی کمتری دارند، جا مانده است. اما کسانی که با اشتیاق شروع به یادگیری می کنند، تمام این مشکلات را تحمل می کنند تا به نتایج خوبی برسند.